เบาะรองนั่งมหัศจรรย์ ลดอาการเมื่อยล้าบริเวณก้นของนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยสวนดุสิต
บทคัดย่อ :
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนานวัตกรรมเบาะรองนั่งมหัศจรรย์ 2) เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของความเมื่อยล้าบริเวณก้นในระยะก่อนและหลังการใช้นวัตกรรมฯ และ 3) เพื่อประเมินความพึงพอใจในการใช้นวัตกรรมฯ รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงปริมาณกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต ชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยสวนดุสิต จำนวน 10 คน ที่สมัครใจและมีความเมื่อยล้าบริเวณก้นตั้งแต่ระดับ 2 ขึ้นไป เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ เบาะรองนั่งมหัศจรรย์ แบบประเมินความเมื่อยล้า และแบบสอบถามความพึงพอใจ ผ่านการตรวจสอบความตรงจากผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 3 คน ได้ค่า IOC= 0.67-1.00 และ 0.67-1.00 และนำไปทดสอบหาค่าความเที่ยงกับนักศึกษาพยาบาลที่ไม่ใช่กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 5 คน ได้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟา = 0.71 กลุ่มตัวอย่างจะทดลองนั่งเบาะมหัศจรรย์ นาน 15 นาที คนละ 1 ครั้ง/การนั่งเรียนหรือนั่งทำงาน 3 ชั่วโมง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติอ้างอิง Wilcoxon signed rank test ผลการวิจัยพบว่า
1. นวัตกรรมเบาะรองนั่งมหัศจรรย์ที่พัฒนาขึ้นสามารถนำมาใช้ได้ ทำให้ระดับความเมื่อยล้าบริเวณก้นก่อนและหลังการใช้นวัตกรรมเบาะรองนั่งมหัศจรรย์มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.50 (SD=0.71), 1.30 (SD=0.48) ตามลำดับ
2. เมื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของระดับคะแนนความเมื่อยล้าบริเวณก้นก่อนและหลังการใช้เบาะรองนั่งมหัศจรรย์โดยใช้สถิติ Wilcoxon signed rank test พบว่า มีระดับความเมื่อยล้าบริเวณก้นลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .01
3. มีค่าเฉลี่ยระดับความพึงพอใจในภาพรวมหลังใช้นวัตกรรม 4.50 (SD=0.71) อยู่ในระดับพึงพอใจมากที่สุด ดังนั้น นวัตกรรมเบาะรองนั่งมหัศจรรย์ที่พัฒนาขึ้นมาสามารถช่วยลดความเมื่อยล้าบริเวณก้นได้
ไฟล์แนบ
ไม่พบไฟล์แนบ
| กลับไปหน้างานวิจัย |