ผลของโปรแกรมการสนับสนุนการดูแลในครอบครัวต่อภาระการดูแลของผู้ดูแลหลักที่ให้การดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะสมองเสื่อม
บทคัดย่อ :
ภาวะสมองเสื่อมเป็นอาการผิดปกติในการทำงานของสมองด้านความจำ ความคิด ความสามารถ ในการทำกิจกรรม ซึ่งทำให้ผู้ป่วยแสดงพฤติกรรมและอาการทางจิต จึงจำเป็นต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนในครอบครัวเกือบทุกด้าน ส่งผลภาระโดยตรงต่อผู้ดูแล งานวิจัยครั้งนี้จึงมุ่งศึกษา ผลของโปรแกรมการสนับสนุนการดูแลในครอบครัวต่อภาระของผู้ดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะสมองเสื่อมในชุมชน โดยใช้แรงสนับสนุนทางสังคมเป็นกรอบแนวคิดและออกแบบการวิจัยเป็นกึ่งทดลองแบบ 2 กลุ่มวัดผลก่อนและหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่าง เป็นผู้ดูแลหลักในครอบครัวที่ให้การดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะสมองเสื่อมที่บ้านต่อเนื่องอย่างน้อย 6 เดือน สามารถสื่อสารภาษาไทยได้ จำนวน 30 คน ถูกสุ่มจับสลากแบ่งกลุ่มออกเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 15 คน โดยผู้ดูแลกลุ่มทดลองได้รับการดูแลตามปกติร่วมกับได้รับโปรแกรมการสนับสนุนการดูแลในครอบครัว จำนวน 5 ครั้ง ประกอบด้วยกิจกรรมกลุ่มใหญ่ 15 คน 2 ครั้ง และกิจกรรมดูแลต่อเนื่องที่บ้านรายครอบครัวอีก 3 ครั้ง ครั้งละ 30 – 90 นาที เป็นเวลา 8 สัปดาห์ ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการดูแลตามปกติ ผู้ช่วยวิจัยเก็บรวบรวมข้อมูลด้วย แบบสอบถามการสนับสนุนทางสังคมแบบพหุมิติและภาระของผู้ดูแลฉบับภาษาไทย และวิเคราะห์สมมุติฐานด้วยการทดสอบสถิติที
ก่อนการทดลองกลุ่มตัวอย่างทั้ง 2 กลุ่ม มีระดับการรับรู้การสนับสนุนทางสังคมและภาระในการดูแลแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญ (p> .05) แต่หลังจากเสร็จสิ้นโปรแกรม ผลการศึกษา พบว่า ผู้ดูแลกลุ่มทดลอง มีคะแนนเฉลี่ยการรับรู้การสนับสนุนทางสังคมเพิ่มขึ้นและภาระลดลงซึ่งแตกต่างจากกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ (p<.05) แสดงให้เห็นว่า โปรแกรมการสนับสนุนการดูแลในครอบครัวสามารถลดภาระของผู้ดูแลได้ ดังนั้น จึงควรนำโปรแกรมนี้ไปใช้เพื่อจัดกิจกรรมดูแลครอบครัวที่มีบุคคลเจ็บป่วยด้วยภาวะสมองเสื่อมที่บ้านและใช้เป็นแนวทางในจัดการดูแลของครอบครัว
ไฟล์แนบ
| กลับไปหน้างานวิจัย |